چکیده مقاله
اسلامی سازی ریاضیات، به عنوان حلقه مفقوده در تحول علوم انسانی، از جمله منظرهایی است که در ذیل چارچوب نظری علامه استاد «سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی» به اسلامی سازی علوم انسانی پرداخته است، چالش محاسباتی علوم انسانی مدرن، در حل بحران های اجتماعی، مسئله است که این نظریه پرداز را بر آن داشته تا علل ناکارآمدی علوم انسانی و اجتماعی مدرن را مورد تحلیل قرار دهد و آن را به کاربست ریاضیات «شی مجبور» در «موضوعات مختار» و دارای «فاعلیت» و «اختیار» مستند کند. با روش تحقیقات کتابخانه ای و مطالعات نظری، با تمرکز بر چالش های عینی، تلاش کرده در ذیل دستگاه فلسفی نظام فاعلیت، راهی برای قدرت محاسبه کمّی اختیار جامعه باز کند و بایستگی تأسیس ریاضیات اختیار را مورد تاکید قرار دهد، چرا که هر تحولی در نظریه های علوم انسانی حتی رویکرد تفسیری و انتقادی، بدون تحول یا تأسیس ریاضیات آن، مانع تحقق عینی نسخه های آن علوم خواهد شد. تبعاَ با تحقق ریاضیات اسلامی، شبکه تولید علوم انسانی اسلامی به بار خواهد نشست و امکان محاسبه کمی، میزان رشد و تکامل جوامع انسانی اسلامی را میسر ساخته و قدرت «پیش بینی، هدایت، کنترل» جامعه و در نتیجه امکان مهندسی اجتماعی و تحقق تمدن نوین اسلامی را ممکن خواهد ساخت.
کلیدواژه: ذات گرایی، ربط گرایی، شی مجبور، فاعلیت، موجود مختار، ریاضیات اختیار، علوم انسانی، مهندسی اجتماعی
